Jak wygląda wydajność adsorpcji sita molekularnego 4A dla H₂S? Aby rozwiązać problem zanieczyszczenia zapachem H₂S na wysypiskach, wybraliśmy tanią surową skałę węglową i kaolin, wykonaliśmy sito molekularne 4A o dobrej adsorpcji i efekcie katalitycznym metodą hydrotermalną. Eksperyment badał głównie wpływ różnych temperatur kalcynacji i czasu krystalizacji na wydajność odsiarczania adsorpcyjnego.
Wyniki pokazują, że wydajność adsorpcyjnego odsiarczania sita molekularnego 4A przygotowanego z kaolinu jest wyraźnie lepsza niż wydajność skały płonnej węglowej. Temperatura kalcynacji wynosi 900℃, temperatura krystalizacji wynosi 100℃, czas krystalizacji wynosi 7 godzin, a stosunek materiału do cieczy wynosi 1:7. Gdy stężenie alkaliów wynosi 3 mol/l, wydajność odsiarczania może osiągnąć 95 mg/g. Analiza dyfrakcji rentgenowskiej wykazała, że po adsorpcji przez sito molekularne 4A w widmie pojawiły się wyraźne piki charakterystyczne dla siarki pierwiastkowej, co wskazuje, że produktem adsorpcji gazu zapachowego H2S przez sito molekularne 4A była siarka pierwiastkowa.
Sito molekularne 4A w adsorpcji zmiennociśnieniowej jest łatwe do zatrucia i utraty aktywności, powodując zatrzymanie pracy całego sprzętu. Sita molekularne stanowią dużą część kosztów PSA, a oszczędności kosztów kompletnego zestawu sprzętu do wzbogacania tlenem sita molekularnego PSA są w przybliżeniu równe kosztom oszczędzania energii. W praktycznych zastosowaniach adsorpcja zmiennociśnieniowa jest zaawansowaną technologią, ale sprzęt jest drogi, sito molekularne ma krótką żywotność, a wyprodukowany sprzęt, Cena równa się oszczędnościom zysku, co sprawia, że adsorpcja zmiennociśnieniowa sita molekularnego jest rzadka w praktycznych zastosowaniach.
Cząsteczki węgla wytwarzające azot w urządzeniu adsorpcji zmiennociśnieniowej sita molekularnego 4A są łatwo zakażane przez cząsteczki wody, gazy żrące, gazy kwaśne, pył, cząsteczki oleju itp., co powoduje inaktywację cząsteczkową. Większość tej inaktywacji jest nieodwracalna. Reaktywację można przeprowadzić, przepłukując świeżym powietrzem i wodą, jeśli jest to pożądane, ale nawet reaktywowane cząsteczki węgla mają tendencję do bycia mniej reaktywnymi i wytwarzającymi azot niż oryginalne, co nazywamy zatruciem sita molekularnego.
Czas publikacji: 27-06-2022